۱- دارو و درمان از تقدیر خداوند است و شفا از خداوند است اما دارو و پزشک وسیلهاند. و باید از هر سه (خدا، دارو و پزشک) کمک خواست.
حضرت موسی (ع) بیمار شد، درمان بیماریش شناخته شده بود اما گفت درمان نمیکنم تا خداوند بدون دارو مرا شفا دهد پس بیماریش طولانی و ماندگار شد و خداوند به او وحی فرستاد: به غرت و جلالم سوگند تو را بهبود نمیدهم مگر به خوردن دارو، دارو را خورد و درمان شد ولی بدین سبب دلگیر شد پس خداوند دیگر بار وحی فرستاد: میخواستی با توکلت بر من، حکمت مرا ابطال کنی، مگر چه کسی جز من، منافع چیزها را در داروها به ودیعت نهاده است؟!
۲- جایگاه دعا کردن و صدقه دادن در خشنود و راضی نمودن خداوند است زمانیکه تقدیر خداوند بر درمان بندهاش قرار گرفت جهت درمان خود وسیله و دارو را فراهم میکند.
۳- امام صادق (ع): خداوند، در هیچ چیز از آنچه حرام کرده، نه شفایی قرار داده است نه دوایی. پیامبر خدا و ائمه معصومین جواز درمان را با حرام خداوند مانند الکل را صادر ننمودهاند البته با توجه به آیات ۱۷۳ سوره بقره و ۱۱۹ سوره انعام که خداوند خوردن گوشت مردار و حرام را در صورت ایجا داضطرار و مرگ اجازه دادهاند و تاکید شده است فقط بمقدار نیاز نه بیشتر. درمییابیم برای نجات از مرگ میتوان داروی حرام را بمقدار نیاز درمان مصرف نمود اما متاسفانه در جامعه فعلی به تبعیت از داروسازی غربی کورکورانه در داروهای غیراضطرار مانند قطرهها، اسانسها و شربتهای سینه و ضدسرفه از الکل استفاده میکنند در صورتیکه نگهدارندههایی مانند عسل و سرکه حلال وجود دارند که خاصیت نگهدارندگی و درمانی آنها به مراتب از الکل بهتر است.
۴- پرهیز از مراجعه به پزشک تا سر حدامکان:
امام کاظم (ع): تا زمانیکه بیماری، به جد با شما درگیر نشده است درگیر معالجه طبیبان نشوید، که درمان به مانند ساختمان است که مقدار کمی از آن، شخص را بمقدار فراوانش میکشاند.
۵- طب در قرآن
امام علی (ع): در پاسخ به این پرسش که گفتند ]چرا[ در قرآن، هر دانشی جز دانش طب هست؟ فرمودند آیهای در قرآن است که همه طب را یکجا در خود گردآورده است:
«کلو و اشربوا ولاتسرفوا» (اعراف آیه ۳۱)
خوراکیهایی که در قرآن ذکر شده است برای انسانها بسیار مفید و موثرند و باید بیشتر روی آنها تفکر نمود و استفاده کرد. بخصوص عسل که در مورد آن فیه شفاء للناس آمده است و درباره زیتون که آیه نور، به روغن زیتون اشاره نموده است و خوراکیهایی مانند خرما، انگور، انار، انجیر، سدر، گز، کافور، زنجبیل، عدس، پیاز، سیر، خیار، موز، کدو، خردل، ریحان و غیره …
به مزاج سرد و گرم در قرآن اشاره شده است.
سوره انسان آیه ۵: نیکان از جامهایی مینوشند که مزاج آنها از کافور است.
سوره انسان آیه ۱۷: در آنجا جامی بنوشانندشان که مزاج آنها از زنجبیل است.
۶- خوردن دو وعده غذا در روز توصیه شده است:
با توجه به آیه ۶۲ سوره مریم «ولهم رزقهم فیها بکرة و عشیا»
در بهشت هر صبح و شام روزی آنان آماده است.
و سایر روایات اسلامی درمییابیم که برای تداوم سلامت و شادابی خوردن دو وعده غذا (صبح و شام) توصیه شده است.